Zwykliśmy uznawać cukier za coś całkowicie naturalnego, bo przecież towarzyszy nam od stuleci. Zasługuje jednak na miano jednego z najgroźniejszych wrogów naszego zdrowia. Problem nie dotyczy tylko zawartości naszej cukiernicy czy słodyczy. Cukier dodawany jest do prawie ¾ przetworzonej żywności!
Jako definicję toksyczności podaje się „stopień, w którym substancja niszczy dany organizm”. Toksyny można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej należą związki, które działają niszcząco w sposób natychmiastowy, np. cyjanek wodoru, który powoduje natychmiastową śmierć. W wypadku takich substancji nie wahamy się nazwania ich toksynami. Drugą grupę tworzą związki, które powodują znaczne szkody dla zdrowia w długim okresie czasu, np. metale ciężkie. Do tej grupy trzeba zaliczyć cukier.
Jeśli dziwi Was postawienie cukru w jednym rzędzie z metalami ciężkimi – użyjemy jeszcze innego przykładu. Alkohol jest źródłem kalorii, którego nie potrzebuje jakikolwiek organizm na ziemi, jednak jest spożywany pomimo szkód, które może wyrządzić ludzkiemu organizmowi. Alkohol nie jest niebezpieczny ze względu na zawarte w nim kalorie. Problemem jest jego długotrwałe i nadmierne spożycie, ponieważ możemy przetworzyć tylko określoną ilość. W chwili, gdy zostanie ona przekroczona, staje się dla naszego organizmu toksyczny.
Tak samo jest z cukrem, który składa się z glukozy i fruktozy. Cząsteczki fruktozy są metabolizowane w ten sam sposób jak alkohol. Podobnie jak w wypadku alkoholu, organizm ludzki może przetworzyć tylko ograniczoną ilość fruktozy. Nadmierne spożycie cukru prowadzi do coraz częstszego występowania cukrzycy typu 2 i chorób wątroby, nawet u niepijących (mowa o niealkoholowym stłuszczeniu wątroby). Spożywanie jednego słodzonego napoju dziennie zwiększa prawdopodobieństwo cukrzycy o 29%. Wbrew dość powszechnemu przekonaniu – ryzyko zwiększają również soki owocowe. Kliknij tutaj, by dowiedzieć się więcej o wpływie cukru na nasz organizm.
Analiza przeprowadzona w 2013 roku, porównująca poszczególne kraje pod względem ilości spożywanego jedzenia pokazała, że 150 kalorii więcej dziennie zwiększa częstotliwość występowania cukrzycy w danym kraju o 0.1 procenta. To bardzo niewiele, jeśli jednak ta sama ilość kalorii pochodziła z napojów gazowanych, występowanie wzrastało o 1.1%, czyli aż 11 razy więcej.
Inne badanie objęło 43 otyłe dzieci z coraz częściej spotykanym zespołem metabolicznym, którym zmieniono dietę na okres 10 dni. Jedyną zmianą, której dokonano, było wykluczenie cukru. Zawartość tłuszczu i białka pozostała na dokładnie tym samym poziomie. Aby utrzymać dotychczasowy poziom węglowodanów w posiłkach, skrobia zastąpiła w posiłkach cukier. Po 10 dniach poprawie uległy wszystkie wskaźniki metaboliczne. Ciśnienie rozkurczowe spadło o 5 punktów, poziom trójglicerydów o 46%, poziom cholesterolu LDL o 20%, poziom insuliny – o około 33%.
Do obecności cukru w naszej diecie przyzwyczailiśmy się tak bardzo, że przestaliśmy go postrzegać jako zagrożenie dla zdrowia. Dowodem na to są również smutne statystyki pokazujące galopujący wzrost zachorowań na cukrzycę. Warto podkreślić, że branża cukiernicza w USA, już w latach 60. XX wieku zlecała prowadzenie badań naukowych, które miały bagatelizować związek między spożyciem cukru, a śmiertelnymi chorobami. Ze względu na rosnące koszty leczenia chorób spowodowanych spożyciem cukru, niektóre kraje rozważają nawet obłożenie cukru specjalnym podatkiem.
Przepisem na zdrowie jest zminimalizowanie ilości spożywanego cukru. Dieta ketogeniczna obniża spożycie cukru do maksymalnie 20 g na dobę, a dieta niskowęglowodanowa pozwala na spożywanie do 50 g cukru każdego dnia. Oczywiście im mniej cukru spożywamy – tym lepiej.
