Czy w ostatnim czasie zauważasz u siebie ciągłe zmęczenie i przyrost masy ciała – a nie wiesz, co może być tego przyczyną? Takie objawy mogą świadczyć o błędach żywieniowych i zbyt kalorycznej diecie.
Może sprzyjać ona przybieraniu na wadze, zaś zbyt dużo cukru i syntetycznych dodatków spowodować może brak energii, bóle głowy, problemy ze snem czy rozdrażnienie. Niekiedy jednak przyrost masy ciała i spore trudności towarzyszące odchudzaniu wynikać mogą ze złożonych zaburzeń metaboliczno – hormonalnych, a jednym z najczęstszych zaburzeń jest insulinooporność. Bardzo często pozostaje ona niezdiagnozowana, aż do momentu, gdy dojdzie do rozwoju cukrzycy typu 2.
Obawiasz się, że także Ciebie może dotyczyć ten problem? Przyjrzyjmy się nieco bliżej insulinooporności i temu, jak wpływa ona na stan zdrowia.
Jak sama nazwa wskazuje – insulinooporność to brak wrażliwości tkanek na działanie insuliny. W zdrowym organizmie po spożyciu glukozy dochodzi do produkcji insuliny przez trzustkę, która transportuje glukozę do wnętrza komórek. Obniża to poziom glukozy we krwi i umożliwia wykorzystanie jej przez komórki jako źródło energii. Jeśli jednak komórki nie reagują na insulinę – dochodzi do stale podwyższonego poziomu glukozy we krwi, czyli hiperglikemii – chcąc obniżyć poziom cukru, trzustka produkuje dodatkową insulinę.
Jakie są zatem przyczyny insulinooporności? Najczęstszą przyczyną jest niewłaściwa dieta, np. wysokokaloryczna i przede wszystkim zawierająca bardzo dużą ilość węglowodanów. Jeśli dostarczymy zbyt dużych ilości glukozy, powoduje to stałe pobudzenie wydzielania insuliny – a komórki coraz gorzej reagują na ten hormon. Z kolei dostarczanie zbyt dużych ilości kalorii sprzyja powstaniu nadmiarowych kilogramów. A tkanka tłuszczowa to tkanka aktywnie syntetyzująca substancje o działaniu przeciwstawnym do insuliny. Nie bez znaczenia jest także siedzący tryb życia.
Dlaczego insulinooporności towarzyszy tycie?Zależność „insulinooporność a tycie” jest bardzo prosta do wytłumaczenia. Jeśli glukoza nie zostanie wykorzystana przez komórki jako źródło energii, dociera do wątroby oraz tkanki tłuszczowej i zostaje zamieniona w tłuszcz. Ponadto wysokie stężenia insuliny sprzyjają aktywacji enzymów, które regulują odkładanie tkanki tłuszczowej.
Jeśli zatem w ostatnim czasie przybierasz na wadze bez wyraźnej przyczyny – być może cierpisz na insulinooporność. Warto wtedy wykonać kilka badań laboratoryjnych, a najlepszym testem na insulinooporność, wykonywanym w wielu laboratoriach, jest to doustny test obciążenia glukozą. Innym cennym badaniem jest wskaźnik HOMA – IR, czyli iloraz poziomu insuliny na czczo do glukozy na czczo. Wyniki tych badań zinterpretowane przez specjalistę, rozwieją wszystkie Twoje wątpliwości.
Jeśli potwierdzono u Ciebie rozpoznanie insulinooporności – nie zwlekaj z wizytą u dietetyka. Specjalizuję się w pracy z pacjentami dotkniętymi zaburzeniami hormonalnymi i metabolicznymi – i indywidualnie skomponowana dieta zawsze stanowi podstawę terapii, bez której samo stosowanie leków nie ma sensu. Nie inaczej jest w przypadku insulinooporności, leczenie której opiera się głównie na diecie – a leki na insulinooporność włączane są tylko w niektórych przypadkach.
Jadłospis w insulinooporności powinien zapewniać odpowiednią ilość kalorii tak, aby utrzymać prawidłową masę ciała. Ponadto musi sprzyjać utrzymaniu fizjologicznych stężeń glukozy i lipidów we krwi. Właściwie zbilansowana dieta może skutecznie wyleczyć insulinooporność i zapobiec rozwojowi jej powikłań, takich jak cukrzyca typu 2.
Przeczytaj także: Sposoby leczenia insulinooporności
