Nadczynność tarczycy to choroba o przewlekłym charakterze, z tendencją do remisji i nawrotów. Zarówno w procesie rozwoju choroby, jak i późniejszych epizodów zaostrzenia objawów, znaczącą rolę odgrywa tryb życia.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie nadczynność tarczycy Gravesa – Basedowa, prawdopodobnie u jej podłoża leżą predyspozycje genetyczne. Być może do rozwoju choroby przyczyniło się działanie wielu czynników wewnętrznych i środowiskowych. Zaraz szczegółowo Ci je przedstawię – ich znajomość pozwoli Ci bowiem zminimalizować ryzyko nawrotów Gravesa – Basedowa.
Dzięki temu, że trafiłeś na tą stronę, dowiesz się znacznie więcej – szczególnie w zakresie jadłospisu zalecanego w nadczynności tarczycy. To on kształtuje Twoje samopoczucie w przebiegu choroby, może łagodzić objawy Gravesa – Basedowa oraz uzupełniać farmakoterapię.
Nadczynność tarczycy Gravesa – Basedowa to schorzenie o podłożu autoimmunologicznym, u podstaw którego leży produkcja przeciwciał przeciwko tkankom tarczycy. W przebiegu chorób autoimmunologicznych układ odpornościowy nie pracuje prawidłowo, syntetyzując przeciwciała skierowane przeciwko własnym strukturom organizmu. W przypadku choroby Gravesa – Basedowa autoprzeciwciała wiążą się z receptorami dla TSH, czyli hormonu pobudzającego syntezę hormonów tarczycy. Przeciwciała te naśladują działanie TSH pobudzając receptory, co powoduje nasiloną syntezę hormonów tarczycy – trójjodotyroniny T3 i tyroksyny T4.
Objawy choroby Gravesa – Basedowa są dość charakterystyczne i obejmują przyspieszoną pracę serca, uderzenia gorąca, drażliwość i bezsenność, łamliwość paznokci i wypadanie włosów. Inne symptomy to ciepła i wilgotna skóra, zła tolerancją wysiłku. Chorzy doświadczają ponadto zaburzeń płodności, stanów depresyjnych oraz wytrzeszczu oczu. Charakterystyczne jest także chudnięcie, choć u niewielkiego odsetka chorych możliwy jest wzrost masy ciała. Potwierdzeniem diagnozy jest wykonanie testów na Gravesa – Basedowa. Wyniki badań wskazują na wysokie stężenie T3 i T4 wraz z niskim poziomem TSH.
Najistotniejsze czynniki ryzyka choroby Gravesa – Basedowa to:
Nie zawsze możesz wyeliminować wszystkie te czynniki, ale z pewnością zmiana stylu życia na zdrowszy nie zaszkodzi. Zadbaj zatem o dietę, a ja Ci w tym pomogę.
Dieta w chorobie Gravesa – BasedowaW leczeniu wszelkich schorzeń o podłożu metabolicznym czy hormonalnym, kluczowa dla procesu zdrowienia jest dieta. Nie inaczej jest w nadczynności tarczycy. Jako dietetyk specjalizujący się w dietoterapii schorzeń tarczycy mam świadomość, że bez zmiany jadłospisu nadczynność tarczycy może być trudna do wyleczenia. I tym przekonaniem chciałbym zarazić swoich pacjentów, komponując dla nich jadłospis, który pozostanie z nimi już na całe życie.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie chorobę Gravesa – Basedowa, jaka dieta sprawdzi się najbardziej? Odpowiedź jest nieco przewrotna – najlepsza będzie dieta skomponowana indywidualnie dla Ciebie. A szczegóły dotyczące kaloryczności diety oraz proporcji makroskładników omówimy w gabinecie, podczas konsultacji. Ostateczna kompozycja diety zależy od wyników badań laboratoryjnych, wieku i wagi, płci, a także preferencji żywieniowych. Dieta jest prosta w realizacji i bardzo smaczna, a jej wdrożenie w życie okaże się doskonałym uzupełnieniem farmakoterapii oraz sposobem na utrwalenie jej efektów.
Dieta w nadczynności tarczycy polega na zapewnieniu odpowiednich ilości kalorii i składników odżywczych, gdyż u podstaw choroby Gravesa – Basedowa leży znaczące pobudzenie metabolizmu. Bardzo przyspieszona przemiana materii powoduje chudnięcie i jednocześnie naraża na rozwój niedoborów pokarmowych. Dieta zapobiec ma zatem wyniszczeniu organizmu, powinna unormalizować często towarzyszącą nadczynności tarczycy insulinooporność oraz dostarczyć takiej ilości antyutleniaczy, która ograniczy stan zapalny.
Przeczytaj również: Rola diety w leczeniu Gravesa – Basedowa
