Powtarza się, że cukrzyca typu 2 jest przewlekłą, postępującą i nieodwracalną chorobą. Oznacza to, że jeśli wystąpiła, jest się na nią skazanym do końca życia i nic nie da się na to poradzić. Konieczne będzie stałe przyjmowanie insuliny, a z czasem pojawią się komplikacje – pogorszenie wzroku, uszkodzenia nerwów, zawał serca, uszkodzenie nerek.
Czy jest tak naprawdę? Wyobraźmy sobie świat, w którym cukrzyca jest chorobą, którą można odwrócić w ciągu kilku zmieniając w prosty sposób nawyki żywieniowe. Lekarze temu oczywiście przeczą. Twierdzą, że w znacznej większości przypadków jest stale postępującą chorobą i chory powinien ten fakt zaakceptować.
Jeśli przyjrzeć się kilku przykładom można stwierdzić, że to nieprawda. Pierwszym przykładem będzie chirurgia bariatryczna (dział chirurgii zajmujący się leczeniem patologicznej otyłości). Operacja polega na wycięciu znacznej części żołądka, co ma prowadzić do utraty wagi. Zmniejszenie rozmiaru żołądka powoduje, że pacjent nie może jeść tak obficie, jak dotychczas i w efekcie traci na wadze.
Przeprowadzono badania, w których wzięto pod uwagę dwie grupy: pierwsza korzystała z najlepszych dostępnych terapii przeciwcukrzycowych, drugą grupę tworzyły osoby po zmniejszeniu żołądka. Okazało się, że po upływie około pół roku liczba przyjmowanych leków w pierwszej grupie nie zmieniła się. Tymczasem w drugiej grupie ilość przyjmowanych leków zmniejszała się bardzo radykalnie. W wielu wypadkach pacjenci już po roku mogli całkowicie odstawić leki, a ich poziom cukru we krwi wrócił do normy.
Okazuje się, że twierdzenia o nieodwracalności cukrzycy typu 2 są nieprawdziwe, a powikłań cukrzycowych można uniknąć. Nie oznacza to oczywiście, że zabiegi chirurgii bariatrycznej to uniwersalne remedium na cukrzycę.
Drugim przykładem będzie post. Mianem postu określamy określony czas, kiedy nie spożywa się posiłków. Zastosowanie postu przerywanego i wprowadzenie nawyków żywieniowych zgodnych z założeniami diety niskowęglowodanowej poza korzyściami płynącymi z utraty wagi, w wielu wypadkach pozwala także na unormalizowanie poziomu cukru we krwi.
Odkrycie, że cukrzycę można powstrzymać, nie jest niczym nowym. Już ponad 100 lat temu, dr Elliot Johnson, jeden z najwybitniejszych badaczy cukrzycy, stwierdził, że tymczasowe okresy niedożywienia pomagają w leczeniu cukrzycy. Dr Johnson stosował post przerywany przez dwa lata. Ponieważ czuł się doskonale, uznał, że wszyscy pójdą jego śladem. Trzeba pamiętać, że nie rozróżniano wówczas cukrzycy typu 1 od cukrzycy typu 2. Post okresowy pomaga w cukrzycy typu 2, jednak w przypadku cukrzycy typu 1 nie ma on na nią większego wpływu.
Kilka lat później odkryto insulinę i zapomniano o efektach niesionych przez terapię dietetyczną. Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero ostatnio, gdy w Wielkiej Brytanii przeprowadzono badania, w których grupa kontrolna zaczęła stosować się do zaleceń diety niskowęglowodanowej. Jej działanie jest porównywalne do stosowania postu przerywanego. Okazało się, że poziom cukru we krwi spadł u badanych z 9.6mmol/L do 5.9mmol/L w ciągu 7 dni.
Kolejnym przykładem, który można podać, jest wysoce niskowęglowodanowa dieta ketogeniczna . U pewnej studentki ze Stanów Zjednoczonych zdiagnozowano cukrzycę typu 2. Badanie poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c) dało wynik 10,4%, podczas gdy cukrzycę diagnozuje się już przy poziomie 6.5%. Lekarze przepisali jej natychmiast 3 leki. Ze względu na swój wiek przyszła pani fizjolog nie chciała stale przyjmować leków w obawie o mogące pojawić się skutki uboczne. Zamiast leków zaczęła stosować dietę ketogeniczną. Po upływie 3 miesięcy, przy okazji kolejnego badania, okazało się, że poziom HbA1c w jej krwi mieści się w normie i wynosi 5,5%.
Cukrzycę typu 2 można wyleczyć. Mimo, że lekarze upierają się przy stosowaniu insuliny, warto zauważyć, że nie było jeszcze ani jednego przypadku, w którym osoba przyjmująca leki zakończyłaby terapię, odstawiłaby je i można by ją uznać za wyleczoną.
Należy zatem wyciągnąć wniosek, że pewne metody prowadzą do wyleczenia cukrzycy, niektóre natomiast nie. Do pierwszych można zaliczyć operacje bariatryczne, stosowanie postu lub diety niskowęglowodanowej. Nie można tego powiedzieć o stosowaniu insuliny, leków przeciwcukrzycowych czy stosowaniu diety niskotłuszczowej.
Wszystkie aktualne badania kierują się niestety w stronę drugiej grupy metod. Właśnie dlatego cukrzyca typu 2 jest uznawana za przewlekłą, nieodwracalną chorobę, co nie jest prawdą.
